Wracamy z podniesionymi głowami z Chicago! Mój komentarz.

6:2 to bilans reprezentacji polskich siatkarzy po dwóch turniejach tegorocznej VNL. Choć na turnieju w Stanach Zjednoczonych musieliśmy uznać wyższość reprezentacji Włoch oraz Brazylii. To nasze "Orły" mogą wrócić z podniesioną głową z Chicago!

Podniesione głowy naszych "Orłów" to jedno, drugie to feedback, który po tych meczach otrzymał selekcjoner Nikola Grbić (który na pewno spowodował u niego niemały ból głowy 😎). Ktoś powie, jak to podniesione głowy, przecież przegraliśmy dwa spotkania. A według niektórych "znawców siatkówki" młodzież, która dostaje szansę od naszego selekcjonera, nie zdaje egzaminu i żądają oni powrotu srebrnych medalistów olimpijskich. Uspokoję Was i doleję oliwy do ognia — kilku medalistów olimpijskich zobaczymy w gdańskiej Ergo Arenie na trzecim turnieju VNL, a młodzież zdaje egzamin celująco 😊.

Rozegranie:

Na wstępie powiem bez zaskoczenia, czyli we wszystkich czterech spotkaniach w wyjściowym składzie, widzieliśmy Marcina Komendę. Czyli Nikola Grbić ma pełne porównanie między stylem prowadzenia gry zespołu przez Janka Firleja a Marcina Komendę. Marcina Komendę, który widać było momentami, że gdzieś delikatnie zagubił boiskowe flow ze swoim klubowym kolegą Kewinem Sasakiem. Na ten moment postawiłbym na Janka Firleja jako pierwszego rozgrywającego za jego większą kreatywność w kreowaniu grą naszego zespołu. Zapewne obu rozgrywających zobaczymy na siatkarskim pikniku w Gdańsku, a więc będą mogli Nikoli Grbiciowi naocznie do tego, który powinien kierować grą naszego zespołu podczas tegorocznych Mistrzostw Świata.

Atak:

Po turnieju w Chinach uważałem, że Kewin Sasak wysłał wyraźny sygnał Nikoli Grbiciowi do tego, by być nawet reprezentacyjną "1" na pozycji atakującego. Po turnieju w Chicago już tak pewny tego nie jestem te wątpliwości, zasiały we mnie te dwa przegrane spotkania, w których to atakujący Mistrza Polski, miał problem ze zdobywaniem punktów z prawego ataku. Podobna sytuacja powtórzyła się w meczu z Brazylią? Chyba atakujący nie powinien się bać bloku rywala? Co do Bartosza Gomułki to ma on jeszcze czas, by zaistnieć w reprezentacji — jednym słowem dłuższa melodia przyszłości.

Przyjęcie:

Swoje profesorstwo z gry na lewym skrzydle potwierdził Kamil Semeniuk, którym w tym turnieju. Uprzykrzał życie rywalom, w każdym elemencie siatkarskiego rzemiosła. Artur Szalpuk może nie był w meczu z Brazylią zbyt skuteczny, ale koniec końców potwierdził już drugi turniej z rzędu, że zna się na swojej robocie i jeśli dostaje szansę gry w pełni ją, wykorzystuje. Ale czy ma szansę na grę w Mistrzostwach Świata przy takim rogu obfitości na pozycji przyjmującego? Odpowiedź (chyba) znamy😎. Chciałem zobaczyć Michała Gierżota u boku któregoś z naszych topowych przyjmujących. I zobaczyłem u boku Kamila Semeniuka w meczu z Kanadą, który zakończył się dla niego zjazdem "do bazy". I choć rozegrał on kapitalny mecz ze Stanami Zjednoczonymi. To nie łudźmy się, że zobaczymy go jeszcze w tym sezonie w koszulce z "Orzełkiem" na piersi. Olek Śliwka, czyli strażak na pozycji przyjmującego, choć widywaliśmy go w przyjęciu i momentami przypominał on "starego" Olka, który zdobywał punkty w ataku, w cwaniacki dla rywala sposób.

Środek:

I choć, w każdym ze spotkań, każdy z naszych środkowym, prezentował naszemu selekcjonerowi pełen wachlarz swoich możliwości. To ja zwrócę uwagę na parę środkowych KS Norwid Częstochowa oraz nowego środkowego Asseco Resovii Rzeszów, czyli Mateusza Porębę. Chyba już nikt nie ma wątpliwości, że Kuba Nowak to przyszła gwiazda na pozycji środkowego, oraz że powinien pojechać na Mistrzostwa Świata. Po tym jak bawił się z blokiem Mistrzów Świata oraz "gasił światło" gwiazdom brazylijskiej siatkówki. Czy Sebastian Adamczyk swoim świetnym występem w meczu z Kanadą namieszał w głowie i ten weźmie go pod uwagę przy doborze środkowych na najważniejszą imprezę tego sezonu? Bo moim zdaniem Mateusz Poręba potwierdził, że też chce jechać na tę imprezę, a miejsc jest tylko 3 lub 4. A przecież nie wiadomo, co z Norbertem Huberem. 

Libero:

Można powiedzieć, nie zazdroszczę selekcjonerowi wyboru drugiego libero, bo to wyprawiali na turnieju w Chicago Mateusz Czunkiewicz i Maksymilian Granieczny w elemencie przyjęcia i obrony. To nie mam pytań poza tym, kogo oprócz Kuby Popiwczaka, zobaczymy w Gdańsku. A tym samym czy tym samym ten drugi libero, którego zobaczymy w turnieju nad polskim morzem. Przybliży się do wyjazdu na Filipiny. I chyba tym era Pawła Zatorskiego w kadrze narodowej, definitywnie dobiega końca.

*foto: fb/ Polska Siatkówka

     

 

Rzeszowskie "Pasy" zagrają "na dziko" w siatkarskiej Lidze Mistrzów! Mój komentarz.

Choć sezon reprezentacyjny w pełni to dzieje się także w siatkówce klubowej. I nie chodzi o tutaj o odkrywanie kart z nazwiskami siatkarzy w poszczególnych klubach na przyszły sezon ligowy na parkietach PlusLigi.

A o ilość przedstawicieli PlusLigi w siatkarskiej Lidze Mistrzów w przyszłym sezonie klubowym. Będzie ich 4, a nie 3, jak to zawsze bywało. Bowiem "dziką kartę" od CEV na start w tych elitarnych rozgrywkach, w przyszłym sezonie klubowym, otrzymała Asseco Resovia Rzeszów. Przypomnę tylko, że obok drużyny z Rzeszowa o tę "dziką kartę" starały się ZAKSA Kędzierzyn-Koźle i Jastrzębski Węgiel. 

Może to zabrzmi złośliwie, ale prawdziwie — jak się nie dało wywalczyć prawa gry czysto sportowo to, można "pod stołem"😊. Ale kto bogatemu zabroni? Co z tego, że czysto sportowo na grę w Lidze Mistrzów, w przyszłym sezonie, nie zasłużyli (zajęli 6 miejsce w PlusLidze), jak kasą można sobie załatwić w niej start😎.

To pokazuje dwie rzeczy: pierwsza to taka, że baronowie rzeszowskiej męskiej siatkówki próbują zabłysnąć na salonach europejskiej siatkówki za wszelką cenę, a także zapewnić debiut Massimo Bottiemu na stołku treberskim w tych rozgrywkach. Co z tego, że w przypadku szybkiego pożegnania się Asseco Resovii Rzeszów z tymi rozgrywkami. Będziemy słyszeć, że winny jest jedynie natłok spotkań, a nie zupełnie nowy zespół, któremu będzie brak zgrania. Drugą rzeczą, którą uświadomiła ta poza sportowa sytuacja. To taka, że duże "kopy siana" rządzą siatkówką😋.

Po tym co napisałem we wcześniejszym akapicie, utwierdzicie się w przekonaniu, że jestem antyfanem rzeszowskiej drużyny — macie do tego absolutne prawo. Jednak tak nie jest, choć oczywiście fajnie będzie zobaczyć "Reskę", grającą w europejskich pucharach i życzę im by zaszli w nich, jak najdalej. To uważam, że prawo gry powinno się wywalczyć tylko i wyłącznie sportowo, a nie "na dziko" i basta!

*foto: Kamciography    

   

Te biało-czerwone "Orły" zaatakują siatkarski parkiet w Chicago - mój komentarz.

Po rozbiciu banku przez polskich siatkarzy, czyli 4 zwycięstwach na otwarcie zmagań w tegorocznej Ligi Narodów. Przyszedł czas na kolejny przystanek siatkarskich zmagań, tym razem areną siatkarskich zmagań naszych srebrnych medalistów olimpijskich, będzie amerykańskie Chicago.

Gang Łysego tym rozbiciem banku w Chinach sam sobie wysoko zawiesił poprzeczkę. Poprzeczkę, którą łatwiej może być, strącić, bo i poprzeczka, co do rywali, idzie dużo wyżej. W Chicago zagramy z: Włochami, Kanadą, Stanami Zjednoczonymi oraz Brazylią. A więc szykują się nie tylko zarwane noce z powodu różnicy strefy czasowej, ale też zawały serca polskich kibiców, bo mecze z tymi rywalami do łatwych nie należą. Widać po 14, która zagra w tym turnieju, że trener Nikola Grbić, nie boi się w dalszym ciągu testów i korzystania w pełni z naszego kłopotu bogactwa.

Rozegranie:

Do gry na tej pozycji wkracza Marcin Komenda, a jego zmiennikiem będzie Łukasz Kozub. To już drugi z rzędu turniej byłego już rozgrywającego Asseco Resovii Rzeszów. Zakładam w ciemno, że rozgrywający Mistrza Polski podobnie, jak Jan Firlej, zacznie w wyjściowym składzie wszystkie spotkania. Wszystko po to, by porównać grę Firleja i Komenda w poszczególnych akcjach i sytuacjach. A przecież rozgrywający warszawskiego Projektu to jeden z tych wygranych turnieju w Chinach.  

Atak:

Dublerem Kevina Sasaka będzie Bartosz Gomułka, zamiana Aleksa Nasevicha na Bartosza Gomułkę zapewne, ma dać naszemu selekcjonerowi porównanie potencjału tych dwóch atakujących. Które może zadecydować o tym, który z nich, będzie bliżej bycia w przyszłości reprezentacyjną "2" na pozycji atakującego. Jestem ciekaw, jak na tle rywali, wypadnie Kewin Sasak, który w Chinach, wysłał Bartoszowi Kurkowi sygnał, że nie może być pewien, bycia pierwszą armatą naszej reprezentacji. Nie wiem, jak Wy, ale ja liczę na zaprezentowanie w pełni boiskowego flow pomiędzy Marcinem Komendą a Kewinem Sasakiem 😉.

Przyjęcie:

Do tria, które zobaczyliśmy w inaugurującym tegoroczną VNL turnieju, dołącza Kamil Semeniuk. Pojawienie się Kamila Semeniuka w składzie, jak dla mnie oznacza jedno — ten turniej będzie najprawdopodobniej ostatnim akordem sezonu reprezentacyjnego, dla być może całej trójki.  Pamiętając to, jak zaprezentowała się ta trójka, możemy być spokojny o ich grę w Stanach Zjednoczonych. A o postawę "Semena" chyba też możemy być spokojni, bo to przecież gracz przez duże G 😊. Co do Michała Gierżota chciałbym zobaczyć dwie rzeczy — lepszą jego grę w ataku oraz, zobaczyć go w parze z "Semenem", w którymś ze spotkań😎.

Środek:

Do Jakubiszaka, Nowaka i Poręby, którzy zagrali koncertowo, dołącza Sebastian Adamczyk. Czy środkowy KS Norwid Częstochowa zwiększy ból głowy u naszego selekcjonera na pozycji środkowego w kontekście tegorocznych Mistrzostw Świata? Kibice klubu spod Jasnej Góry zapewne chcieliby zobaczyć duet swoich środkowych, w którymś ze spotkań (nie powiem, byłoby to fajne i ciekawe siatkarsko). Czy Jakub Nowak potwierdzi to, że chce być i jest na to gotowy, by partnerem w wyjściowej szóstce "Kochana"? Mam nadzieję, że tak, a raczej jestem tego pewien💪💪.

Libero:

Przy tej pozycji jest tylko jedno pytanie: Czy Mateusz Czunkiewicz zdoła namieszać swoją grą w głowie Nikoli Grbicia? Bo chyba nikt nie ma wątpliwości, kto powinien być dublerem dla nowego libero Aluronu CMC Warty Zawiercie 😊. Swoją drogą ciekawe, jak Maks Granieczny, zaprezentuje się w meczach z Włochami, gospodarzami turnieju czy Brazylijczykami. Myślę, że podobnie, jak w przypadku Kuby Nowaka możemy być spokojni. Raczej to rywale będą musieć zażywać antydepresanty po tym, jak zobaczą przyjęcia i obrony, młodego libero Jastrzębskiego Węgla.

*fb/Polska Siatkówka 

  

      

 

Odmłodzony Gang Łysego pozamiatał w Chinach😱!

4:0 to nie wynik meczu piłkarskiego, lecz bilans zwycięstw odmłodzonego Gangu Łysego w pierwszym turnieju tegorocznej Ligi Narodów na chińskich parkietach.

Przed startem tego turnieju biało-czerwoni kibice pewnie zadawali sobie dwa pytania: Z jakim bilansem zakończy ten turniej nasza reprezentacja? Reprezentacja, która najprawdopodobniej już nigdy, nie zagra ze sobą na boisku w takim zestawieniu.   I czy trener Nikola Grbić będzie miał ból głowy spowodowany kłopotem bogactwa w Gangu Łysego? Odpowiedzi na obydwa pytania już znamy 😎. Jak na razie potencjał polskiej siatkówki się nie kończy oraz trener Nikola Grbić, musi się zaopatrzyć w kilka tirów środków przeciwbólowych 😍. A my kibice muśmy się zaopatrzyć w kartony leków uspokajających, bo sezon reprezentacyjny, jest długi — no, ale w końcu z naszymi Orłami na zawale, albo wcale 😋. Ten odmłodzony skład nie tylko zebrał cenne doświadczenie, które w przyszłości zaprocentuje, ale rozwalił system, przegrywając jedynie dwa sety💪. Wielkie słowa uznania dla naszego selekcjonera, który pokazał, że nie boi się wpuszczać do kadry młodych siatkarzy i ich ogrywać na międzynarodowych parkietach!

Rozegranie:

W każdym z tych spotkań w podstawowym składzie na rozegraniu pojawiał się Janek Firlej i, jak widać, wywiązywał z tej roli znakomicie, "kąsał" także rywali z pola serwisowego. Zaś Łukasza Kozuba widzieliśmy jedynie na podwójnej zmianie, jest to jasny sygnał (chyba), że trener Nikola już wybrał, co do drugiego "sypacza" - zresztą taką gradację, brałem już po  ogłoszeniu listy powołanych. Trzeba jednak pamiętać, że jeszcze w VNL nie zaprezentowali się: Marcin Komenda i Kajetan Kubicki. Jednak bądźmy szczerzy dwójka Kozub i Kubicki, nie ma większych szans, by wysadzić z Gangu Łysego Firleja czy Komendę. 

Atak:

Czas na pozycję po przekątnej z rozgrywającym, czyli atakującego. "Łysy" nie może spać spokojnie, oj nie. Bo Kewin Sasak i Aleks Nasevich pokazali swoją jakość, atakujący Mistrza Polski z Lublina. Potwierdził to, co widzieliśmy w ekipie Bogdanki LUK Lublin, czyli siłę na prawym ataku. Moim zdaniem Sasak wysłał Grbiciowi jasny sygnał — trenerze jestem gotowy, by stać się jedynką na ataku Gangu Łysego. Ciekawe, co na to "Łysy" i "Bołi", jednym słowem szykuje się ostra walka o bycie pierwszą armatą vice Mistrzów Olimpijskich. Myślę jednak, że atakujący gdańskiego Trefla to dłuższa melodia przyszłości na prawej flance reprezentacji Polski.

Przyjęcie:

W obliczu jednego wakatu na tej pozycji z wiadomych względów ta trójka, którą zobaczyliśmy na chińskich parkietach. Walczyła o to, by skorzystać na zaistniałej sytuacji. Michał Gierżot swoimi postępami pokazał, że jest gotowy do gry na najwyższym międzynarodowym poziomie (zwłaszcza w przyjęciu) w koszulce z "Orzełkiem" na piersi. "Szalupa" niczym mnie nie zaskoczył, zobaczyłem to, co prezentuje Artur Szalpuk na plusligowych  parkietach. Czyli niezależnie od tego, czy zaczyna mecz w pierwszej szóstce, czy też wchodzi "z bazy" - jest wartością dodaną dla zespołu. Tak było i tym razem swoją grą na lewej flance, doprowadzał nie tylko rywali do szału, ale także zabił klina selekcjonerowi naszej reprezentacji. Ostatniego słowa przecież nie powiedział, który zaliczył kapitalny występ w meczu z Japonią. A więc wakat tylko jeden, a chętnych wielu. A więc czy ktoś z trójki, którą widzieliśmy na turnieju w Chinach, na dłużej zagości w szerokiej kadrze na pozycji przyjmującego?

Środek:

Wobec przerwy Mateusza Bieńka i kontuzji Norberta Hubera martwiliśmy się o to, kto będzie kompanem dla "Kochana" na środku siatki. A tymczasem po turnieju w Chinach, Nikola Grbić ma niezły ból głowy, bo Jakub Nowak, Mateusz Poręba i Szymon Jakubiszak pokazali, co potrafią nie tylko  w elemencie bloku, ale także i ataku. Gdzie z piłek dogrywanych przez Janka Firleja, prezentowali różnorakie przesunięte krótkie. Co budziło podziw u rywali, a u polskich kibiców burzę oklasków. Nie sposób, nie wspomnieć o debiucie na arenach VNL Kuby Nowaka, który zadebiutował szybciej w reprezentacji Polski niż w PlusLidze. Swoimi występami pokazał, że wcale nie stoi na straconej pozycji, by w debiutanckim sezonie, wywalczyć sobie miejsce w podstawowym składzie reprezentacji Polski. A wręcz przeciwnie 😊.   

Libero:

Na tym turnieju widzieliśmy trzech libero, sądząc po tym ile szans na grę otrzymał Maks Granieczny oraz po tym, jak się zaprezentował w tych spotkaniach. Parady w obronie Maksa palce lizać 😍. Świadczą o niczym innym, jak o "kwitach" młodego polskiego libero. Można sądzić, że młody libero Jastrzębskiego Węgla. Jest bliżej tego, by zastępcą "Piwka" jeśli zajdzie takowa potrzeba. Na straconej pozycji wcale nie stawiam Kuby Hawryluka i Mateusza Czunkiewicza, bo pamiętajmy this is volleyball.

*foto: fb/Polska Siatkówka

 

Odmłodzony Gang Łysego na turniej VNL w Chinach - mój komentarz.

Mecze kontrolne nowych szat naszego Gangu Łysego za nami. To znak, że VNL za pasem.

Na wstępie można zadać pytanie: Czy ktoś z tej 14, którą zobaczymy na chińskich parkietach na dłużej przekona do siebie Nikolę Grbicia? I tym samym zobaczymy go jeszcze w tym sezonie, w koszulce reprezentacyjnej.

Rozegranie:

Chyba nikt nie ma wątpliwości, jak będzie wyglądać  rozegranie naszych srebrnych medalistów olimpijskich na najważniejszych turniejach reprezentacyjnych tego sezonu. A więc były już rozgrywający Asseco Resovii Rzeszów, najprawdopodobniej po turnieju w Chinach. Zakończy sezon reprezentacyjny. Choć, jeśli mam być szczery to i rozegranie Janka Firleja mnie nie zachwyciło w meczach towarzyskich poza grą w bloku, w meczu z Bułgarią. Jednak, jak napisałem wobec przerwy Marcina Janusza od występów w reprezentacji Polski — hierarchia rozgrywających, została ustalona "z góry". A może występ Łukasza Kozuba da do myślenia naszemu selekcjonerowi? 

Atak:

Nikt nie ma wątpliwości, że Kewin Sasak i Aliaksei Nasevich aspirują do tego, by być pierwszą armatą na prawej flance naszej reprezentacji — jeden może już teraz, drugi może, nie co później. Choć, jak wiemy siatkówka, jest nieprzewidywalna 😍. Obaj już pokazali swoje "kwity", a atakujący Trefla Gdańska swoją grą w meczach towarzyskich pokazał, że może wejść "z buta" do Gangu Łysego 😎. Czy po występie w Chinach, któregoś z nich Nikola Grbić, będzie miał więcej siwych włosów? Tak czy owak, obaj zasługują na to, by w tej reprezentacji zagościć na dłużej 😉.

Środek:

Jeszcze przed zakończeniem sezonu ligowego myśleliśmy, iż wobec przerwy od gry w narodowych barwach Mateusza Bieńka. Toczyć się będzie walka jedynie o pozycję numer 4 wśród środkowych, ale pamiętajmy this is volleball. I wobec kontuzji Norbeta Hubera, która może go wykluczyć z gry w tegorocznych Mistrzostwach Świata. Nieoczekiwanie zrobił się wakat na partnera, na środku siatki dla Kuby Kochanowskiego. Jeszcze przed spotkaniami towarzyskimi murowanym faworytem pewnie dla wielu z Was (dla mnie też), był Mateusz Poręba. Jednak po meczach towarzyskich już, nie jest on wcale taki murowany 😀. Wszystko za sprawą fenomenalnego debiutu Jakuba Nowaka, którego będziemy w przyszłym sezonie ligowym, będziemy oglądać w KS Norwid Częstochowa. Młody "Orzeł" w meczu z Bułgarami pokazał, że ma mocne "kwity"  na swojej pozycji i nie zawaha się ich użyć. Użył ich na tyle skutecznie, iż Szymon Jakubiszak i Sebastian Adamczyk, zagrali w tych spotkaniach naprawdę dobrze. To i tak piorunujące wrażenie na kibicach (przynajmniej na mnie), zrobił debiut Kuby Nowaka. Pozostaje, zadać pytanie: Czy mimo młodego wieku wejdzie on "z buta" do Gangu Łysego? Moim zdaniem niespełna 20-letni środkowy powinien dostać jeszcze szanse oprócz tego turnieju w Chinach. Bo, kiedy ma się ogrywać z tymi najlepszymi, jak nie teraz 😉. A i nadal czekamy na to "coś" od Jordana Zaleszczyka, by mógł zapaść w pamięć oraz, aby móc wiązać z nim jakieś nadzieje na przyszłość.

Przyjęcie: 

Artur Szalpuk i Rafał Szymura w meczach towarzyskich pokazali to, z czego są, znani z plusligowych parkietów. Mamy jednak świadomość z poprzednich sezonów reprezentacyjnych, jaką rolę pełni ci zawodnicy, w reprezentacji prowadzonej przez Nikolę Grbicia. Choć, jak wiemy, zwolniło się jedno miejsce na przyjęciu za sprawą nieodpowiedzialnego i niesportowego zachowania. Mikołaja Sawickiego. Czy na tym skorzysta Michał Gierżot? Michał Gierżot, który, choć niewypadł w ataku najlepiej, w tych meczach towarzyskich, ale w przyjęciu, był jej pewnym punktem. Czy występem w chińskim turnieju VNL wykorzysta szansę i przekona do siebie coacha naszej reprezentacji?     

Libero:

Cała trójka na tej pozycji w meczach towarzyskich pokazała, że zna się na swoim"fachu". I nie zamierzają składać broni o to, by na dłużej zaistnieć, na swojej pozycji w barwach reprezentacyjnych. Kto po tym turnieju będzie bliżej tego? W moim odczuciu tym kimś jest Maksymilian Granieczny. Wobec zaistniałej sytuacji na pozycji przyjmującego będą oni także pomagać w przyjęciu zagrywki rywala.

PS. No to czekamy na emocje i zawały 💗👊.

*foto: fb/Polska Siatkówka

 

Czy wynik jest najważniejszy? Czyli polskie "Orły" wróciły do gry.

Reprezentacja polskich siatkarzy rozpoczęła sezon od zwycięstwa i dwóch porażek w Silesia Cup. Zajęli tym samym czwarte miejsce w tym towarzyskim turnieju.

We wstępie można by powtórzyć pytanie, które zadałem w pierwszej części tytułu — wielu kibiców chciałoby, aby nasi siatkarze, wygrywali wszystko od deski. Na szczęście ja do nich, nie należę, bo wiem, iż sezon poolimpijski, jest sezonem na przewietrzenie biało-czerwonej szatni😉.

Dlatego nie będzie to post o tym, jak słabo grał Gang Łysego bez "Łysego", a o tym, jaki mamy potencjał siatkarski na kolejne kilka dobrych lat. Ten potencjał jest na wszystkich potencjał oprócz rozegrania, bo niestety żaden z "sypaczy", nie przekonał mnie do siebie wystarczająco. Choć na pewno bacznie trzeba będzie śledzić rozwój talentu Marcela Bakaja. Dobrze wiemy, że Bartosz Kurek nie będzie, grał wiecznie w barwach narodowych, tak więc na długo przed sezonem reprezentacyjnym, zastanawiano się, kto będzie jego następcą za kilka lat. Jak pokazały mecze sparingowe, nie ma powodów do obaw, bo zarówno Bartosz Gomułka, jak i Aleks Nasevich pokazali, że są go na to, by w przyszłości stanowić o sile prawego ataku w koszulce z "Orłem" na piersi. Zwłaszcza ten drugi pokazał, że może wejść "z buta" do reprezentacji Polski, już może w tym sezonie 😉. A przecież jeszcze jest Kewin Sasak, który też zna się na swojej robocie. W końcu mieliśmy okazję się przyjrzeć "w praniu" temu wielkiemu talentowi, jakim jest nazywany Michał Gierżot". Będę szczery poza tym, że dawał nam spokój w przyjęciu zagrywki to, jakoś w grze ofensywnej na lewym mnie osobiście, nie porwał. Więcej jakości siatkarskiej w tymże elemencie, dawali nam Artur Szalpuk i Rafał Szymura. Nie oznacza to jednak, że nie chciałbym jeszcze zobaczyć Michała Gierżota w barwach narodowych i na pewno będzie okazja w jednym z turniejów VNL.

Jakub Nowak pokazał, że można wejść do Gangu Łysego, grając na zapleczu PlusLigi. Wysyłając jasny sygnał do Hubera, Bieńka oraz Kochanowskiego, że nie mogą spać spokojnie, bo on też ma "kwity" na wysokiej klasy środkowego — jednym słowem debiut marzenie 😍. Jest to tylko potwierdzenie tego, że polska siatkówka środkiem siatki stoi. A przecież i z dobrej strony pokazali się także Mateusz Poręba i Szymon Jakubiszak. A więc rywalizacja o miejsce na środku siatki obok Kuby Kochanowskiego, trwa w najlepsze😎. Nie tylko nasza eksportowa trójka środkowych, nie może też spać spokojnie, ale też Kuba Popiwczak. Bo Mateusz Czunkiewicz, Maksymilian Granieczny i Kuba Hawryluk pokazali, że nie zamierzają być jego tłem w barwach narodowych na pozycji libero.

Pozostaje nam tylko czekać na to, jaki skład zabierze Nikola Grbić na pierwszy turniej VNL i emocje, związane z występem naszej reprezentacji.

*foto: Polska Siatkówka  

 

Kawał historii siatkówki z Jastrzębskim Węglem dobiegł końca...

W przeddzień startu sezonu reprezentacyjnego vice Mistrzów Olimpijskich wrócę na moment do PlusLigi — a mianowicie do KS Jastrzębski Węgiel.

Wraz z ostatnim gwizdkiem sędziego w meczu o brązowy medal siatkarskiej Ligi Mistrzów, zakończył się kawał siatkarskiej historii. Historii, o której na myśl nie sposób prawdziwemu kibicowi siatkówki, nie uronić łzy.

Unikam mieszania polityki do sportu, ale w tym przypadku, nie sposób tego uniknąć. Właśnie to ona jest winna temu, że w przyszłym sezonie, zobaczymy nowe szaty Jastrzębskiego Węgla. W tych nowych szatach patrząc czysto siatkarsko, trudno będzie im nawiązać do sukcesów, które odnosili pod wodzą Marcelo Mendeza.

Nie tak miał wyglądać "last dance" Jastrzębskiego Węgla, mieli oni pożegnać się nie tylko z Pucharem Polski, ale też z Mistrzostwem Polski oraz wygraniem siatkarskiej Ligi Mistrzów, bo właśnie brakowało im tego pucharu w klubowej gablocie — wszyscy widzieliśmy, jak się skończyło.

Jako kibicowi kochającego siatkówkę, dziwnie będzie mi oglądać drużynę z Górnego Śląska bez Jakuba Popiwczaka i Tomasza Fornala (i na pewno nie tylko mnie). Choć wiem, że zmiana barw klubowych, jest nieodłączną częścią siatkówki. Te dwie postacie bezsprzecznie już zawsze będą się nam kojarzyć z pomarańczowymi barwami. Znakomity polski libero jest przykładem tego, że KS Jastrzębski Węgiel, nie boi się stawiać na swoich wychowanków i za to mam do tego klubu ogromny szacunek — przecież dał nam wielu wspaniałych zawodników. Akademia talentów to jedno, ale efektowna i efektywna siatkówka to drugie, którą przez wiele lat, raczyli kibiców siatkówki. Wróćmy jednak do "Piwka" i "Siwego" (tak nazwał siebie Tomek Fornal). Odkąd siatkówka skradła moje siatkarskie 💓, patrzyłem jak rozwija się wielki talent Kuby Popiwczaka, który w tej chwili, jest bez wątpienia najlepszym polskim libero. Po 13 latach zamieni on pomarańczową koszulkę na zbroję "Jurajskiego Rycerza". Jednak mam takie samo zdanie, jak "Piwko", że część jego siatkarskiego serca, zostanie w hali, w Jastrzębiu-Zdroju. Klub z Górnego Śląska, nie musi się bać o godne następstwo "Piwka" - swoje kwity na tej pozycji, pokazali już: Jakub Jurczyk i Maksymilian Granieczny. Co do Tomasza Fornala, to gdy moja miłość do siatkówki rozkwitała to, grał on w drużynie z Radomia. Gdzie już wtedy potwierdzał swoje aspiracje do tego, by być jednym z najlepszych na świecie, na swojej pozycji. Transfer z Radomia do Jastrzębia-Zdroju był przysłowiowym strzałem w "10". To podczas tej 6-letniej przygody z Jastrzębskim Węglem, stał się Panem Siatkarzem na swojej pozycji i jest jednym z najlepszych na świecie. A jego przemowę motywacyjną w półfinale Igrzysk Olimpijskich w Paryżu, pamięta cały siatkarski świat — jednym słowem lider przez "L", zarówno w klubie, jak i reprezentacji 😍. Niestety tej osobowości siatkarskiej, nie zobaczymy w przyszłym sezonie na naszych rodzimych parkietach, bowiem "Forni" przenosi się on do Ziraat Bankasi Ankara. Jest to niewątpliwie strata dla naszej PlusLigi, nie tylko siatkarsko, ale także marketingowo. Wszyscy wiemy, jakim magnesem dla trybun, jest "Forni". Odejście Fornala i Popiwczaka to, niejedyny duży ubytek kadrowy dla Jastrzębskiego Węgla. Po 3 latach pełnych sukcesów stołek trenerski opuszcza Marcelo Mendez, który przenosi się do Trentino Volley. Norbert Huber zaś po 2 latach zamieni Jastrzębski Węgiel na japoński Wolfdogs Nagoya.

Na koniec zadam pytanie, na które jak na razie, nie poznamy odpowiedzi: Czy i kiedykolwiek klub z Jastrzębia-Zdroju, odzyska  dawny blask? Bo to miasto, ten klub i Ci kibice na to absolutnie zasługują! 

foto: pochodzą z różnych stron

 

Aluron CMC Warta Zawiercie " z tarczą"! Czyli o srebrnym medalu w Lidze Mistrzów i nie tylko.

Sezon klubowy w Polsce, jak i za granicą za nami. Ulubionym kolorem drużyny Aluron CMC Warta Zawiercie w tym sezonie, jest kolor srebrny. I o tym będzie ten post. 

Wielu kibiców drużyny z Zawiercia się pewnie nie zgodzi z pierwszą częścią tytułu. Bo przecież ich ulubieńcy grali w trzech finałach i we wszystkich musieli uznać wyższość rywali. Kibice wielu drużyn chciałoby, by ich drużyna, grała w trzech finałach 😎.

Oczywiście do tego, by osiągać wyniki, potrzebni są odpowiedni zawodnicy — i o tym za chwilę. Bez dobrego trenera, który będzie umiał znaleźć flow z 14-toma różnymi charakterami i zbuduje z nich kolektyw, w przeciwnym jednak razie, jest mission impossible.

Takim kimś jest bez wątpienia trener Michał Winiarski, który przez lata był jednym z najlepszych przyjmujących na świecie, Teraz to samo potwierdza przy linii bocznej boiska, mimo młodego wieku, jak na trenera. Choć, jak mówi przysłowie; ciągnie wilka do lasu — widać to podczas meczów 😀. Jak sam mówi to, był najlepszy sezon w jego życiu, a przecież przed sezonem ligowym. Otarł się z prowadzoną przez siebie reprezentacją Niemiec o strefę medalową Igrzysk Olimpijskich w Paryżu. To świadczy o niczym innym, jak tylko o jego warsztacie trenerskim, który potrafił dokonać tego, że przeciętna reprezentacja Niemiec, stała się postrachem dla całego siatkarskiego świata. Potrafił on znaleźć klucz do mentalności swoich zawodników, a tym samym podnieść ich umiejętności siatkarskie — a więc następca Nikoli Grbicia może być tylko jeden 💪. Z drużyną Aluronu CMC Warty Zawiercie stworzył kolektyw z głębią składu, który pokazał charakter i wolę walki, w każdym spotkaniu (poza finałem PlusLigi, gdzie nie mieli praktycznie nic do powiedzenia). Kolektyw który, choć może przegrał w finale Ligi Mistrzów z włoską Perugią — niestety siatkarze są tylko ludźmi. Kto wie, czy gdyby nie taka, a inna organizacja turnieju (musieli grać dzień po dniu) oraz kłopoty zdrowotne. "Jurajscy Rycerze" w kolejnym sezonie grając w Lidze Mistrzów — na koszulkach, nie mieliby gwiazdki za zwycięstwo w tych elitarnych rozgrywkach 😉. Mimo tych problemów zdrowotnych "Jurajskich Rycerzy" w półfinale i finale pokazali charakter i wolę walki. Fundując swoim kibicom niezłą dawkę emocji, gdzie przegrywając 0-2 w setach, doprowadzając do tie-breaka. Prezentując przy tym głębię składu, tutaj wychodzi także nos "Winiara", co do zmian — Karol Butryn i Patryk Łaba (odmienili losy meczu z JW). Zaś "łyk tlenu" w meczu z "Czerwonymi Diabłami" z Perugii dał Kyle Ensing.

Przykładem zawodnika, do którego trener Michał Winiarski, znalazł klucz, jest Bartosz Kwolek. Popularny "Kwolo" nie przypomina tego siatkarza -oczywiście na plus, którym był pod koniec swojego pobytu w warszawskim klubie. "Kwolo" po przywdzianiu zbroi "Jurajskich Rycerzy" rozwinął się siatkarsko, niebagatelny wpływ miała postać trenera Michała Winiarskiego. W końcu przyjmujący przyjmującego zrozumie najlepiej 😜. Doprowadziło to do tego, że jest absolutnym Liderem srebrnych "Jurajskich Rycerzy" na lewym skrzydle. Niestety to Liderowanie w Zawierciu nie przekonało do siebie selekcjonera naszej reprezentacji — czego kompletnie nie rozumiem. A kto, jak to, ale "Kwolo" ma wszystko, by grać na najwyższym międzynarodowym poziomie również w Gangu Łysego.

*foto: pochodzą różnych stron     

 

Aluron CMC Warta Zawiercie czy KS Jastrzębski? Która z tych polskich drużyn ma większe szanse, zostać klubowym Mistrzem Europy?

PlusLigowe medale rozdane, lecz to nie oznacza końca siatkarskich emocji, związanych z polską klubową siatkówką. Już jutro w łódzkiej Atlas Arenie staruje turniej finałowy siatkarskiej Ligi Mistrzów.

Na wstępie można by powiedzieć, że będzie to kuriozalny turniej finałowy tych prestiżowych rozgrywek. Bo nie wystąpi w nim żaden klub, który zdobył tytuł siatkarskiego Mistrza swojego kraju. Obok drużyny z Zawiercia i Jastrzębia-Zdroju, w tym turnieju zobaczymy: Sir Safety Perugia oraz Halkbank Ankara. Zanim przejdę, zaznaczam do tylko moich dywagacji. Powiem, że oczywiście chcielibyśmy, żeby to był polski finał, a nie półfinał. Jednak, jak widać także w sporcie, nie można mieć wszystkiego😎. Myślę, że o tym, którego z poranionych przedstawicieli PlusLigi, w zakończonym, nie dawno sezonie ligowym, zobaczymy w ścisłym finale. Finale, którego stawką jest wzniesienie tego prestiżowego trofeum — może, ale wcale nie musi, zadecyduje dyspozycja dnia lub dwie stykowe piłki. Na zakończenie wstępu dodam, że odrobinę wyżej stawiam na ekipę Jastrzębskiego Węgla, jednak jeśli wygra ekipa trenera Michała Winiarskiego. To też będę szczęśliwy, bo kocham polską siatkówkę 😍. Jednak zespół z Włoch oraz Turcji przyjechał do Łodzi z takim samym zamiarem, jak ekipa z Zawiercia i Jastrzębia-Zdroju.

KS Jastrzębski Węgiel

Jeśli podopieczni Marcelo Mendeza chcą, aby ten ich "last dance", miał wesołą melodię. To muszą zapomnieć o tym, że wygrali Puchar Polski oraz to, że większość z nich, ma już podpisane lukreatywn kontrakty w nowych klubach. Chyba zaważyło na tymże zostali w PlusLidze z niczym. Na pewno nie bez znaczenia była też kontuzja Kuby Popiwczaka. Czy znajdą w sobie tyle siły i "prądu w nogach", by na ten weekend być monolitem nie do przejścia? Motywacji Tomkowi Fornalowi i Norbertowi Huberowi nie powinno zabraknąć, by zawalczyć o to prestiżowe trofeum z polską drużyną. Bo, kto wie, kiedy i czy kiedykolwiek, będą mieć jeszcze okazję, wygrać siatkarską Ligę Mistrzów. Czy czwarty klub tegorocznej  PlusLigi wykorzysta swoje doświadczenie z dwóch finałów, w których grali i wygra ten finał (jeśli do niego awansuje)?

Aluron CMC Warta Zawiercie

To absolutny debiutant w Final Four o to prestiżowe trofeum. Debiutant, który ma nie małe problemy kadrowe, spowodowane kontuzjami i krótką pod względem jakości siatkarskiej "bazą". Całe szczęście trener  Winiarski w europejskich pucharach, nie musi liczyć paszportów. I ostatni turniej na pozycji libero, będzie mógł rozegrać Australijczyk Luke Perry. Tak naprawdę wynik srebrnego medalisty PlusLigi w turnieju finałowym, w Łodzi, będzie  od trzech następujących rzeczy. Pierwsza to, jak zespół "Jurajskich Rycerzy", zareaguje mentalnie po przegranym finale PlussLigi. Druga to stan zdrowia Aarona Russella, a tym samym wsparcie ofensywne dla Bartosza Kwolka (no, chyba że jokerem w talii "Winiara", okaże się Patryk Łaba). I ostatnią rzeczą, od której wynik może zależeć. To postawa drugiego atakującego drużyny z Zawiercia, jakim jest Amerykanin Kyle Ensing. Czy udźwignie on ciężar gry o tak dużą stawkę? Bo tutaj te punkty, będą dużo więcej ważyć niż w lidze. A ze zdrowym Karolem Butrynem ta siła rażenia na prawym skrzydle byłaby dużo większa.

Tak czy inaczej, wierzę w to, że  zobaczymy dobry półfinał, a i tak przegrany tego półfinału, zagra o brąz. Kto zagra o wszystko, czyli główne trofeum, a kto o nagrodę pocieszenia — brązowy medal. Odpowiedź poznamy w sobotnie późne popołudnie 😎.

*foto pochodzą z różnych stron

  

 

Fenomen Bogdanki LUK Lublin - historia PlusLigi rodzi się na naszych oczach!

Nie KS Jastrzębski Węgiel, nie Aluron CMC Warta Zawiercie, czy PGE Projekt Warszawa. A Bogdanka LUK Lublin dopisała piękną kartę do historii klubu, jak i polskiej klubowej siatkówki. Została pierwszy raz w swojej historii siatkarskim Mistrzem Polski.

By zajść na siatkarski szczyt w PlusLidze, zajęło im to zaledwie cztery lata — tyle właśnie mija od awansu Bogdanki LUK Lublin do siatkarskiej PlusLigi. To wygląda, jak bajka, a to nic innego, jak piękno tej dyscypliny😍.  Więc nie przesadziłem w pierwszej części tytułu tego wpisu. 😊.

Od momentu awansu zespołu z Lublina do siatkarskiej PlusLigi, nie był to zespół chłopców do bicia, lecz zespół, który pokazał, że potrafi grać w siatkówkę. I ogrywać tych silniejszych na papierze — niejednokrotnie pokonali przecież Asseco Resovie Rzeszów. To pokonywanie dużych siatkarskich firm (teraz i oni do tego grona należą) pokazywało, jak mądra i rozważna, jest polityka transferowa prezesów klubu z Lublina. Pozostaje im tylko bić 👏 za profesjonalizm w prowadzeniu klubu. Tenże profesjonalizm w prowadzeniu klubu, doprowadził ten klub do tego, że wypełniona do granic możliwości, wczorajszego wieczora hala Globus. Była świadkiem historycznych chwil, nie tylko dla klubu czy miasta, ale całej PlusLigi. Tego profesjonalizmu w prowadzeniu od włodarzy klubu z sąsiedniego województwa, mogliby się uczyć włodarze drużyny z rzeszowskiego Podpromia, którzy traktują klub, jak zabawkę — nie mając pojęcia o tym, jak powinno budować się zespół, który będzie z powodzeniem, walczył o siatkarskie laury😊. Przyznam się szczerze, że przed sezonem stawiałem zespół z Lublina jako faworyta do brązowego medalu, a wyżej stawiałem ich półfinałowego oraz finałowego rywala. Co nie znaczy, że się, nie cieszę, bo 💗 tę dyscyplinę, jak i to, że jest nieprzewidywalna😎.

Do tego, by odnosić sukcesy, potrzebny jest fachowiec na stołku trenerskim, który będzie umiał stworzyć kolektyw, który poszedłby za sobą w ogień oraz będzie umiał prezentować efektowną i efektywną siatkówkę. A także umiał wydobyć ze swoich zawodników wszystko, co najlepsze, a tym samym popchnąć ich do siatkarskiego rozwoju. A takim trenerem jest bez wątpienia Włoch Massimo Botti.  Choć, gdy został on ogłoszony pierwszym trenerem zespołu z Lublina, był on mnie kompletnie nieznanym mi trenerem. Jednak szybko przekonałem się o jego warsztacie trenerskim, czego się bardzo cieszę, bo znikąd nie bierze się wygrany Puchar Challenge oraz historyczne dla Bogdanki LUK Lublin Mistrzostwo Polski. Dzięki jego warsztatowi poznałem wartość siatkarską środkowych: Aleks Grozdanov, oraz Fynnian McCarthy — ten pierwszy siał postrach swoją grą na siatce w szeregach rywali, zaś drugi swoją zagrywki Świetnym uzupełnieniem tej dwójki środkowych bloku był Janek Nowakowski, który niejednokrotnie dawał świetną zmianę na środku siatki. Szkoda tylko, że to wszystko, nie będzie kontynuowane przez Massimo Bottiego, bo jak wiemy, spróbuje on okiełznać rzeszowską konstelację gwiazd i dać tym samym radość kibicom rzeszowskich "Pasów". Choć jestem jednym z nich to, nie rozumiem decyzji włoskiego szkoleniowca Mistrza Polski z Lublina, ale takie są skutki podpisywania umów po pierwszej rundzie fazy zasadniczej 😉.  Tak czy inaczej zamienią się ze Stefanem Antigą, nie klubami, a miastami, w których będą pracować😎.  

Kiedy to przed sezonem potwierdziły się plotki, że do klubu z Lublina, przychodził Wilfredo Leon. Wielu uważało ten ruch włodarzy klubu za transfer, który ma na celu, nie tylko przyciągnąć na trybuny kibiców, ale być realnym wzmocnieniem nowego Mistrza Polski — w istocie tak rzeczywiście było (zapełniał on nie tylko halę w Lublinie, ale i całej lidze). Choć można było mieć obawy o zdrowie jednego z najlepszych przyjmujących globu. W meczach, których występował, w wielu z nich był nie tylko liderem siatkarsko, ale także mentalnie. Ten spokój, który bił od kubańskiego przyjmującego reprezentacji Polski, było to widać w trudniejszym momentach tegoż sezonu. Co sprawiało, że mniej doświadczeni zawodnicy, nie popadali w panikę, lecz potrafili przeczekać trudny moment. Wiedząc, że mają obok siebie zawodnika, który brał na swoje barki, ciężar gry i to z powodzeniem💪. Jak mówi łacińskie przysłowie — Veni, vidi, vici 😍. Jednak do tego, by Wilfredo Leon mógł skutecznie atakować, potrzebne są dobre piłki od rozgrywającego.

Rozgrywającego, który będzie umiał kreować grę swojego zespołu, takim bez wątpienia jest Marcin Komenda. Marcin Komenda, który po nieudanym transferze, jakim był transfer do Asseco Resovii Rzeszów. Musiał zrobić krok w tył — gra w PSG Stali Nysa. By odnaleźć swoje miejsce w Lublinie, gdzie, jak na Kapitana przystało, poprowadził swoich żółto-czarnych do wspomnianych przeze mnie sukcesów w tym sezonie. Jego postawa na parkiecie w barwach Mistrza Polski z Lublina sprawiła, że ma on ogromną szansę na to, by stać się pierwszym rozgrywającym w reprezentacji Nikoli Grbicia (innego scenariusza sobie nie wyobrażam). Kto wie, czy nie zagra on w pierwszym składzie po przekątnej z Kewinem Sasakiem 😎. Kewinem Sasakiem, którego droga do tego, by stał się pierwszym atakującym też, nie była prosta. Nie był się on na rok wyjechać do ligi czeskiej, by wrócić do Trefla Gdańsk i przed zakończonym już sezonem przenieść się do Lublina. Gdzie przecież miał godnego siebie rywala, takim jest bez wątpienia Mateusz Malinowski. Który niejednokrotnie swoją zagrywką rozstrzygał losy setów na korzyść Mistrza Polski, jednak to w dużej Kewin Sasak był tym killerem, który prowadził swój zespół do zwycięstw. Gdzie rywale mogli tylko z uznaniem, patrzeć na jego ataki z prawego skrzydła. Dowiedziawszy się, że razem z Kewinem Sasakiem z Gdańska do Lublina, przenosi się Mikołaj Sawicki. Pomyślałem, że to jest dobry ruch i szansa dla młodego polskiego przyjmującego na siatkarski rozwój. Choć, jak wiemy ciężko mu, będzie, przebić się do podstawowego składu reprezentacji Polski. Jednak, gdy zaczął on przegrywać rywalizację o miejsce w podstawowym składzie z holenderskim przyjmującym. To można było zacząć się zastanawiać czy ten transfer, był dobrym posunięciem. Aczkolwiek Mikołaj Sawicki swoją grą w play-offach pokazał, że transfer z Gdańska do Lublina, był jak najbardziej trafionym posunięciem 😊. Gdzie swoją zagrywką nękał rywali i był wsparciem dla Wilfredo Leona w ataku z lewego skrzydła. Ewidentnie na rozwój  mentalny oraz siatkarski Sasaka i Sawickiego. Ma postać tak wielkiego gracza, jak Wilfredo Leon, z którym mogą przebywać, trenować i grać. Jest to nieoceniona korzyść nie tylko dla lubelskiej, ale całej polskiej siatkówki.

Choć, ile ludzi tyle samo opinii to w mojej ocenie, zespół Bogdanki LUK Lublin, zdobył w pełni zasłużenie. Wiem też, że wielu się pewnie nie zgodzi z treścią tego wpisu😀. Na koniec pozostaje mi jeszcze raz pogratulować oraz życzyć. Obrony Mistrzostwa Polski, wygrania Pucharu Polski oraz udanego debiutu w siatkarskiej Champions League (kto wie może i wygrania😉).

*fotografie: pochodzą z różnych stron    

 

Świat Melody - moja recenzja.

Życie osoby zmagającej się z Mózgowym Porażrniem Dziecięcym naznaczone jest nieustanną walką, walką na wielu płaszczyznach, nie inaczej w życiu głównej bohaterki filmu.

Melody chce być, jak każda dziewczyna w jej wieku

Melody Brooks. bo o niej mowa, jak każda nastolatka. Marzy o  tym, by żyć tak, jak one — nosić sukienki, robić sobie makijaż, czy doświadczyć pierwszego pocałunku z chłopakiem. Ma jednak utrudnione zadanie, bo ze swoim "pakietem szczęścia" w "gratisie", otrzymała to, że komunikacja z nią jest możliwa przez pismo obrazkowe. Przez co musi ciągle udowadniać to, że nie jest niepełnosprawna także intelektualnie, bo przecież u wielu ludzi zdrowych. Niepełnosprawność ruchowa z automatu, łączy się z niepełnosprawnością intelektualną.  

Potencjał dostrzeżony & jawna dyskryminacja połączona z odrzuceniem

Potencjał Melody dostrzega praktykantka, która odbywa praktyki nauczycielskie w szkole specjalnej, do której uczęszcza nastolatka. Owocuje to, tym, że namawia ona rodziców dziewczyny, by mogła ona raz w tygodniu, uczęszczać do szkoły ze zdrowymi rówieśnikami. Chyba, jak u każdego dziecka z niepełnosprawnością początkowo przez jednego z rodziców, przemawia chęć schowania swojej pociechy "pod kloszem" - tylko po to, by ją chronić przed zranieniem i rozczarowaniem. Koniec końców Melody dopina swego i raz w tygodniu uczęszcza na lekcje ze zdrowymi rówieśnikami. Budzi to sporą dezaprobatę wśród uczniów oraz nauczycieli, bo przecież dla takich osób z powyginanymi od spastyki kończynami, nie ma miejsca w normalnej szkole, normalnym środowisku, bo przecież na pewno, jest niespełna rozumu i brudzi szkolne mury. Z tego samego też powodu początkowo zostaje zdyskwalifikowana mimo 100% prawidłowych odpowiedzi w teście kwalifikacyjnym. Z członkostwa w drużynie, w międzyszkolnym konkursie wiedzy. Czy w końcu jej osoba zostanie zauważona w należyty sposób, obejrzyjcie sami i się przekonajcie 😉.

Co mnie łączy z główną bohaterką?

Już to mówiłem, ale może, ktoś pierwszy raz trafi na mojego bloga 😎. W każdym filmie, czy to książce, w której bohaterem, jest osoba z "pakietem szczęścia". Szukam punktu wspólnego, nie inaczej było i w tym przypadku. Niejednokrotnie podczas oglądania filmu, z moich oczu popłynęły łzy. Choć nigdy nie doświadczyłem odrzucenia ze strony rówieśników. To chronienia "pod kloszem" oraz dyskryminacji ze strony jednego z nauczycieli w szkole policealnej ze względu na mój "pakiet szczęścia" - zostałem porównany do osoby, która choruje na guza mózgu. Mam tylko nadzieję, że ten nauczyciel już trafił na mojego bloga. A czytając go, przekonał się, jak bardzo się mylił, co do mojej osoby. Bo to, że nie mam idealnego ciała i skrótu naukowego przed imieniem i nazwiskiem, nie czyni mnie z automatu, kimś gorszym. Podobnie, jak Melody wywalczyłem sobie to, by ten "klosz" został potłuczony oraz, by zaczęto, liczyć się z moim zdaniem oraz bym mógł żyć tylko na moich zasadach. W filmie nie brakuje ujęć, które idealnie, oddają emocje osoby, zmagającej się z Mózgowym Porażeniem Dziecięcym oraz to, co pod ich wpływem z ciałem, potrafi zrobić spastyka.  

 

"Gwiezdne Wilki" czyli o kolejnym rozczarowującym sezonie Asseco Resovii Rzeszów.

A miało być tak pięknie, a wyszło, jak zwykle 😉. Asseco Resovia Rzeszów sezon 2024/2025 zakończyła z pustymi rękoma na wszystkich frontach. Jednym słowem — wysoki budżet nie idzie w parze z trofeami do klubowej gabloty.

Drugą część nagłówka kibice rzeszowskich "Pasów" znają już doskonale, bo praktycznie, co sezon sytuacja się powtarza. Co sezonowa wymiana prawie całego składu, nie jest gwarancją sukcesów, ale kto bogatemu zabroni 😃. Rzeszowskie "Rysice" pokazały "Wilkom", jak zdobywać trofea, niekoniecznie mając najwyższy budżet w lidze 😋. Liczy się charakter drużyny i teamspirit 😍. Wielu powie — przecież dwa sezony temu był brąz PlusLigi, a w zeszłym sezonie zdobyty Puchar CEV. Jak dla mnie były to dwie łyżeczki miodu w beczce dziegciu 😋. Jednak w tym byli oni "gwiezdnymi Wilkami", lecz tylko na papierze i wyobrażeniach włodarzy 😉. Bo na parkiecie już niekoniecznie, także przez kwestie paszportowe, co tylko świadczy o braku pojęcia w budowaniu siatkarskiego zespołu, który będzie walczył o laury Co będzie skutkowało tym, że nie zobaczymy Asseco Resovii Rzeszów w europejskich pucharach, w następnym sezonie ligowym, bo zajęła 6 miejsce w lidze. W przedsezonowych zapowiedziach włodarzy zapowiadano, że drużyna Asseco Resovii Rzeszów, będzie zespołem walczącym o wszystkie możliwe trofea (nie bez zagrywki i rozegrania😊). Lekami gwarantem na to miało być zatrudnienie na stanowisku trenera Tuomasa Sammelvuo, na rozegraniu zastąpienie Fabiana Drzyzgi Gregorem Ropretem, a liderem na lewym skrzydle i killerem miał być Bartosz Bednorz. Wszyscy widzieliśmy, jak było — znów mieliśmy gwiazdy, które nie były kolektywem, lecz indywidualnościami. Indywidualnościami, które rzeczywiście tymi 17 zwycięstwami z rzędu, dawały nam "pasiastym" kibicom. Iskierkę nadziei na to, że tym razem ta trudna do zrozumienia polityka transferowa klubu. Da to czego od takich nazwisk się oczekuje — trofeów. Dało jedynie po raz kolejny rozczarowanie głodnych sukcesów kibiców Asseco Resovii Rzeszów. Ale i nasilenie objawów zespołu niespokojnych rąk i nóg u jednego z baronów rzeszowskich "Wilków", bo zabawka (czyt. zespół), nie daje powodów do oklasków 😎. Słyszeliśmy utarte frazesy, że słabym wynikom w pierwszej części sezonu, winny jest ligowy terminarz oraz to, że drużyna musi się zgrać. Zobaczyliśmy w najważniejszej części sezonu (play-offy), że te indywidualności, nie umieją grać pod presją wyniku, która od lat unosi się na rzeszowskim Podpromiu. A chyba są profesjonalistami?  Chyba wszyscy kibice "Wilków" widzieli to, że drużyna, nie była gotowa także pod względem fizycznym do walki o ligowe "pudło". A chyba przygotowania na tę część sezonu powinny być priorytetem? Drugą rzeczą, którą dało się zauważyć obok wysokich kontraktów zawodników — czyli znak rozpoznawczy Asseco Resovii Rzeszów. To był brak konsekwencji trenera Tuomasa Sammelvuo, co do pierwszej szóstki (pozycja rozegrania i przyjęcia). Można było odnieść wrażenie, wręcz przekonanie, iż trener z takim dorobkiem, nie ma autorytetu wśród rzeszowskich gwiazd. Podsumowując ta drużyna, nie mała charakteru oraz team spirit, choć to ostatnie było prezentowane w social mediach społecznościowych - internet przyjmie wszystko 😉.  Kilka słów wstępu już jest, teraz czas na kilka słów o poszczególnych pozycjach😊.

Rozegranie:

Przyznaje się do błędu, iż na podstawie występów Gregora Ropreta w reprezentacji Słoweni, uważałem, że, będzie on idealnym następcą Fabiana Drzyzgi. I poprowadzi on "Reskę" do zwycięstw i trofeów. Plusligowe parkiety szybko zweryfikowały umiejętności słoweńskiego "sypacza", a przeciwnicy z tej pozycji, udzielili mu nie jednej lekcji rozegrania. Niejednokrotnie piłki od Słoweńca do swoich kolegów, były jednymi z winnych porażek "Pasów" - które dokładnością i parabolą, nie grzeszyły. W dalszym ciągu nie wiemy i się już, nie dowiemy. Co kierowało włodarzami Asseco Resovii Rzeszów, którzy zdecydowałi na transfer słoweńskiego rozgrywającego, na rzeszowskie Podpromie. Bo na pewno, nie było to flow z Klemenem Čebuljem, bo jakoś go w barwach rzeszowskich "Pasów", niepotrafili odpowiednio zaprezentować😊. Transfer słoweńskiego rozgrywającego do PlusLigi można by określić przysłowiem; plusligowe progi za wysokie na Ropreta nogi 😜. Rola drugiego rozgrywającego juź drugi sezon z rzędu, przypadała Łukaszowi Kozubowi. Choć w kilku spotkaniach jego rozegranie prowadziło "Wilki" do zwycięstwa. To koniec końców, nie zdobył on na tyle zaufania fińskiego trenera, by stać się podstawowym rozgrywającym.

Atak:

Wszyscy wiemy, jaki był cel ściągnięcia przed minionym sezonem Stephena Boyer z Jastrzębskiego Węgla na Podpromie. Francuski bombardier miał być tym gwarantem jakości na prawym skrzydle Asseco Resovii Rzeszów i jednocześnie kluczem do sukcesu. W minionym sezonie z gry o medale wyeliminowała go kontuzja, kto wie, co byłoby gdyby nie ona. W  tym sezonie miał on przebłyski dobrej gry, jak i cała "wilcza wataha". Apogeum jego formy to rewanżowy mecz w Kędzierzynie-Koźlu w fazie zasadniczej, w którym zdobył 39 punktów. Francuz zanotował tym samym drugi najlepszy wynik w historii PlusLigi 👏. Jednak przez większą część sezonu było widać, że męczy się on pod rozegraniem Gregora Ropreta, a bardziej rozwijał swoje siatkarskie skrzydła w ataku z piłek, które otrzymywał od Łukasza Kozuba. Może to tylko moje zdanie, ale Stefan Boyer po transferze do Rzeszowa, już nie przypominał tego zawodnika, którym był w Jastrzębskim Węglu. Czyli nic nowego, bo każdy, kto ubiera "Pasiaka", traci na siatkarskiej jakości 😊. Tak czy inaczzej w przyszłym sezonie francuskiego atakującego w barwach drużyny z Podpromia. Francuski atakujący zamieni plusligowy parkiet na parkiet kraju kwitnącej wiśni, więc Good luck Stephen in Japan 👊! Jakub Bucki, jak zwykle, gdy tylko pojawiał się na parkiecie. Robił wszystko, by pomóc drużynie w ataku 👏.

Środek:

Karol Kłos był nie tylko Kapitanem rzeszowskich "Wilków", ale miał też być liderem tej formacji. No właśnie miał, ale nie był. Bo, jak przysłowiowy Filip z konopii wyskoczył Dawid Woch 😎. Dawid Woch, który przychodził do Asseco Resovii Rzeszów jako czwarty środkowy i był z góry skazany na stanie "w bazie", a dls mnie osobiście był siatkarskim no name 😔. Szybko wyprowadził mnie z błędu i resztę rzeszowskich kibiców, wysłał "do bazy" Cezarego Sapińskiego i Patryka Niemca, którzy ostatecznie pełnili rolę statystów w drużynie. Jego szybkość przemieszczania się na nogach oraz czujką na bloku, przypomina mnie osobiście Jakuba Kochanowskiego. Dołożył do tego zagrywkę, która utrudniała życie rywalom, a dwukrotnie w tym sezonie zaliczył 100% skuteczność w ataku. Na pewno niebagatelną rolę w jego sportowym rozwoju, odegrało to, że przyszło mu trenować i grać u boku takiego zawodnika, jak Karol Kłos. Tak, jak wcześniej wspomniałem Patryk Niemiec i Cezary Sapiński, pełnili rolę statystów. Transfer Cezarego Sapińsskie do stolicy Podkarpacia najwyraźniej podyktowany, był jego jednym fenomenalnym występem w barwach drużyny z Olsztyna. Nie sztuką jest niewspomnieć o Krzysztofie Rejno, który zapuścił korzenie za bandami reklamowymi 😀.

Przjęcie:

Przyznam szczerze, że gdy się dowiedziałem, iż liderem "Wilków", ma być Bartosz Bednorz. To naprawdę się ucieszyłem, bo wiedziałem, że jeśli tylko zdrowie mu pozwoli to, może być prawdziwym liderem drużyny. I rzeczywiście nim był, jeśli tylko był w pełni sił. Dziękujemy "Bedni" i życzymy powodzenia w daldzej karierze! Jednak może mówić o swego rodzaju pechu - w pierwszej części sezonu - wyeliminowała go na chwilę kontuzja palca. Gdzie kibice nie bali się mówić, że pobyt w stolicy Podkarpacia, traktuje on jako pobyt w dobrze płatnym sanatorium😡. W drugiej części sezonu doznał on kontuzji łydki, która kto wie, czy nie odbiła się ona w jakimś stopniu na mentalu "Reski". Szkoda tylko, że "Bedni", nie mógł liczyć na odpowiednie wsparcie na lewym skrzydle. Bo nie oszukujmy się kreowany na wspóllidera Klemen Čebulj, już kolejny sezon, zgubił gdzieś formę na lotnisku w Jasionce, wracając z sezonu reprezentacyjnego 👀. I po raz kolejny dziwi mnie fakt, ze zostaje on w barwach Asseco Resovii Rzeszów na przyszły sezon, ale cóż dobrze płatna emerytura, nie jest zła 😎. Bardziej za tego wspóllidera na lewym skrzydle, przeze mnie uważany, był Lukáš Vašina. Czeski przyjmujący rozwinął swoje umiejętności siatkarskie po przyjściu z Katowic do Rzeszowa. I w wielu meczach był on dla mnie wartością dodatnią dla zespołu z Rzeszowa. Adrian Staszewski był taki, ktoś i na tym zakończmy 😉.

Libero:

Czasem tak jest w sporcie, że nieszczęście drugiego, jest szczęściem dla drugiego. Mowa oczywiście o kontuzji Pawła Zatorskiego, która wyeliminowała go z gry na cały sezon. W ramach transferu medycznego pojawił się Dawid Ogórek, który zamienił on GKS Katowice na Asseco Resovię Rzeszów. Miał on być wsparciem dla Michała Potery, który był drugim libero. No właśnie miał, ale większość część sezonu stał "w bazie", bo Michał Potera, był nie do ruszenia 😊. Wiele razy swoim przyjęciem, paradami w obronie, dawał "Resce" sygnał do wyprowadzenia akcji w kontrataku 💪. Jak widać nie trzeba być gwiazdą na swojej pozycji, by dawać siatkarską jakość swojemu zespołowi 👏. Wystarczy być bardzo dobrym libero i zostawiać 💗 na siatkarskim parkiecie!

*foto: Kamciography

        

   

Stefan Antiga złamał swoją klątwę! KS DevelopRes Rzeszów Mistrzem Polski!

We wtorkowy wieczór rzeszowskie Podpromie było świadkiem historycznych chwil. Za sprawą pierwszego w historii klubu KS DevelopRes Rzeszów Mistrzostwa Polski. Rzeszowskie "Rysice" w serii do trzech wygranych spotkań, pokonały ŁKS Commercecon Łódź.

Wiem, że posty o "Rysicach" z Podpromia na tym blogu należą do rzadkości, nie oznacza to tego, że im nie kibicuję. Jest to spowodowane tym, że mecze TauonLigi, nie są tak obszernie transmitowane, jak mecze PlusLigi. I pozostaje mi jedynie oglądanie hitowych spotkań. Więc jeśli ten tekst będzie mało  profesjonalny to z góry, przepraszam 😊. Już od jakiegoś czasu w mojej głowie tlił się cel, by zasmakować "na żywo" smaku rzeszowskiej żeńskiej siatkówki. A, że jestem osobą, która lubi osiągać swoje cele. Podobnie, jak drużyna KS DevelopPres Rzeszów po tych transferach, jakie przeprowadziła przed rozpoczęciem zakończonego już sezonu, były one dla mnie jednymi z głównych faworytek do Mistrzostwa Polski, zdobywając po drodze Puchar Polski. Mając w składzie takie zawodniczki, jak: Agnieszka Kąkolewska, Monika Fedusio, czy Aleksandra Szczygłowska oraz Katarzyna Wenerska. Świetnie spisywały się także Marrit Jasper oraz Sabrina Machado. Nie można było celować w medal innego koloru, jak złoty. Moją wiarę w mistrzowski tytuł zachwiała, jak dla mnie niespodziewana zmiana trenera, tuż przed startem fazy play-off. Michala Maška zastąpił Stefan Antiga. Stefan Antiga, który z rzeszowskimi "Rysicami" zdobył pięć srebrnych medali TauronLigi, czyli miał szansę złamać "klątwę Antigi" 😄😎. Drużyna Mistrzyń Polski nie ma najwyższego budżetu w lidze, jak Asseco Resovia Rzeszów, ale ma to czego nie mają to czego brak jest męskiej drużynie z rzeszowskiego Podpromia, Mowa oczywiście o kolektywie i teamspirit, bez tego, jak i odpowiedniego budżetu na próżno można szukać sukcesów w postaci zdobywanych trofeów, Cóż włodarze "Wilków" z Podpromia myślą inaczej i mają inną drogę do sukcesu, którego niestety  nie widać😋. Prostymi przykładami na kolektyw i teamspirit w zespole Mistrzyń Polski są: Jakość sportowa Weroniki Centki-Tietianiec prezentowana w pierwszej szóstce wobec kontuzji Magdaleny Jurczyk w drugim meczu finałowym. Przykładem kolektywu są, chociażby cieszynki dziewczyn stojących "w bazie", po zdobyciu punktu przez siatkarki, grające w pierwszej szóstce. 

Przed wyjazdem na III mecz finałowy, zastanawiałem się, czy odnajdę się na meczu żeńskiej siatkówki. Bo przecież dotąd bywałem tylko i wyłącznie na meczach rzeszowskich "Wilków". Już powiem, ulegnie to zmianie, tak samo, jak ulegnie zmianie (i to nie małej) skład KS DevelopResu Rzeszów. Odnalazłem się i powiem więcej. Doping, a także oprawa meczowa, podobała mi się bardziej niż na meczach Asseco Resovii — cóż się dziwić, za wynikami, idą kibice 😉. A sam doping i atmosfera przypomniały mi to, co panuje w krakowskiej Tauron Arenie podczas Memoriału Huberta Jerzego Wagnera 😍. Dałem się i ja ponieść tej atmosferze panującej w hali Podpromie. A końcówkę czwartego seta, oglądałem na bezdechu i po ostatnim punkcie zareagowałem tak samo, jak kibice siedzący na trybunach😊. Gratulacje dla obu ekip za piękne siatkarskie widowisko ze zwrotami akcji!  

*fotografie: fb klubu oraz archiwum prywatne 

 

Klątwa przełamana, Jastrzębski Węgiel zdobywa Puchar Polski!

W niedzielne popołudnie w krakowskiej Tauron Arenie, w finale o to prestiżowe trofeum, jakim jest Puchar Polski. Walczyły JSW Jastrzębski Węgiel i Aluron CMC Warta Zawiercie (3:1). Tym samym drużyna z Jastrzębia-Zdroju zdobyła to trofeum po 15 latach.

Po półfinałach, które obie drużyny przeszły "suchą stopą", ostrzyliśmy sobie zęby na duże siatkarskie granie w meczu finałowym o Puchar Polski, które oglądało ponad 14 tysięcy kibiców😍. Dla mnie faworytem tego finału była drużyna z Zawiercia, już widzę, jak spada zainteresowanie blogiem po tym zdaniu, które napisałem 😋.

W pierwszym secie drużyna z Zawiercia potwierdziła to, że przystąpiła do tego meczu jako faworyt. Pokazując swoją siłę, czyli to, co pokazuje w trwającym sezonie na ligowych parkietach. Sprawę "Jurajskim Rycerzom" ułatwiało to, że podopieczni Marcelo Mendeza, nie mogli wejść w to spotkanie z pola serwisowego. Taki obraz pierwszego seta mógł zasmucić niezależnych kibiców oraz kibiców drużyny Mistrza Polski. Trzy kolejne sety wynagrodziły kibicom te emocje, jak z na grzybach z pierwszego seta. Temperatura spotkania rosła z akcji na akcję, w każdym kolejnym secie. Tak samo, jak jakość drużyny z Jastrzębia-Zdroju.

Ich motorem napędowym w ataku był Francuz Timothée Carle, im bardziej trudna piłka do ataku, tym bardziej pewny punkt dla zespołu z Górnego Śląska. Francuski przyjmujący zdobył w tym spotkaniu - 22 punkty/as/blok, 58% skuteczność ataku (dla mnie MVP). W elementach ofensywnych wspierali go: Tomasz Fornal, Norbert Huber oraz świetnie serwujący w tym spotkaniu niemiecki środkowy Anton Brehme. W świetnie w obronie i przyjęciu spisywał się Jakub Popiwczak. Zawodnicy trenera Michała Winiarskiego nie składali broni — sygnał do ataku z pola serwisowego dawał ich Kapitan Mateusz Bieniek, a z trudnych sytuacji punkty zdobywał Bartosz Kwolek. Gdy w czwartym secie wydawało się, że wszystko już pozamiatane, bo drużyna Jastrzębskiego Węgla prowadziła 22:18. Jednak podopieczni trenera Michała Winiarskiego zabrali się do roboty i na tablicy wyników zrobiło się po 23. Oznaczało to nic innego, jak tylko to, że w końcowe czwartego seta emocje w krakowskiej Tauron Arenie, sięgną siatkarskiego zenitu. Jeszcze bardziej podgrzały emocje, przedłużające się challenge. Wywoływały one nie tylko emocje u kibiców, ale i samych zawodników. Decydujące jednak słowo należało do  Timothée Carle, który zdobył punkt na wagę, zdobycia tego prestiżowego trofeum przez JSW Jastrzębski Węgiel.

Zwyciężyła drużyna lepsza, która od drugiego seta zagrała zespołowo, a jak wiemy bez kolektywu, niemożliwe jest podnoszenie trofeów. 

Wszyscy wiemy, że już za ponad miesiąc ta drużyna, będzie już tylko wspomnieniem. Zatem był to jeden z jej ostatnich "lat dance", jak i jeden z ostatnich tygodni na ligowych parkietach Tomasza Fornala. Pewnie to spowodowało, że sponsory chcieli go pożegnać i został on wybrany MVP całego turnieju i zgarnął wszystkie nagrody, ten o to Pan Siatkarz.

Czy drużynę JSW Jastrzębski Węgiel stać na zdobycie Mistrzostwa Polski oraz wygranie siatkarskiej Champions League? "Jurajscy Rycerze"  na pewno będą pałać, rządzą rewanżu. Trzeba jednak pamiętać, że sukces potrafi dodać skrzydeł. Zatem najbliższe tygodnie zapowiadają się równie pasjonująco, jak ten niedzielny finał😍.

*foto: Kamciography